دوباره متولد می شوم و دیگر نمی میرم
هر جای این جهان باشی، در هر زمانی زندگی کنی، همیشه یک عده ای می آیند و می روند. ما هم آمدیم و چند صباح دیگر خواهیم رفت. هفته دفاع مقدس هم آمد و رفت،تمام شد. . .
یک موقعی،آن قدیم ها، یک عده ای آمدند،اما نرفتند! آنها ماندند و دیگران رفتند، زمان دیگران را با خود برد. انگار هر چیزی رفتنی است الا آنها.
شهدا نخواهند رفت.
ای کاش رسم ماندن بیاموزیم...
«به یاد شهید سید مرتضی آوینی»
و ما پیش خواهیم تاخت تا در تمام جهان صلای اذان علوی را طنین انداز کنیم، تا پرچم عزت و عدالت را در اقصی نقاط جهان به اهتزاز درآوریم؛ خواهیم تاخت تا افق، و فتح بلند ترین قله های کرامت و سعادت و در این راه، از هیچ نخواهیم هراسید که به فرموده ماه:
«ما لنا الّا احدى الحسنیین»؛ یکى از دو بهترین در انتظار ماست؛ یا در این راه کشته میشویم، که این بهترین است؛ یا دشمن را از سر راه برمیداریم و به مقصود میرسیم، که این هم بهترین است.»